بزرگ کردن بتمن

بسیار خوب , اقرار می کنم من یک ایراد جدی دارم , خیلی جدی . من غریزیه مادری ندارم . بهیچ وجه دلم نمی خواهد و نمی خواست مادر شوم البته شاید دلیلش این باشه که بماند , بگذریم . تنها زمانی که فکر مادر شدن نه حتی علاقه به مادر شدن را بروز دادم حدود بیست هشت ساله بودم  - مطمئن نیستم -. اوضاع شلوغ و بد بود من و او نشسته بودیم و با نگرانی اخبار را دنبال می کردیم که فکری به نظرم رسید :" تو که مرتب می گی ازدواج کنیم , بیا عروسی کنیم " به او گفتم . چپ چپ من را نگاه کرد و گفت:" چطور شد این وسط یکهو ؟" من بلند شدم و با دست و صورت سعی کردم حالیش کنم :" عروسی می کنیم بعد ش من یه پسر میارم بعد پارکینگ آقای حدیدی فر رو اجاره می کنیم و پسرمون را مثل بتمن بار میاریم " او بدون پلک زدن نگاهم کرد , حتی چایی را هم بین میز و لبهایش نگه داشته بود . 

او قید چای را زد و بلند شد و در حالیکه به سمت آشپزخانه می رفت غرغر کنان گفت :" بیا ! اینم شانس ما ,حالا خوبه سوپرمن نمی خواد "  .

 و من با استیصال از اینکه نتوانستم حالیش کنم که برنامه خوبیه گفتم :" پارکینگ جا داریها !"