ترس یک زن چهل ساله

اگر دختر باشید این حس رو خوب می دونید , میدونی که ربطی به سن یا ظاهرت یا حتی پوششت نداره. 

از بچگی یادته , وقتی هنوز بالغ هم نشده بودی , عروسک بازی می  کردی یا با بچه های همسایه لی لی , چیزی از جنسیت و جایگاه خودت در این کفه ترازو - که همیشه هم به یک طرف سنگین تره - و باری که جنس مونث بر دوش می کشید اصلاً خبر نداشتی و شاید هم پدر و مادر آگاهی داشتی که چشم تیز بین داشتن و با پند یا هر زبون دیگری تو را با خطراتی که از طرف بعضی از آدمای مریض -این کلمه بهتریه تا جنس مخالف - تهدیدت می کرد , آگاهت کردن , ولی حفاظت خانوده هم بها داره هم حد...

اگر پسر باشید یک چیزهایی شنیدید و سر تاسف تکون دادید ولی آیا یک لحظه هم که شده دختر قربانی را قضاوت نکردید ؟ خداییش؟چون قول می دم با این حس ترس زندگی نکردید, شایدم ؟چی بگم نمی دونم .

دختر که باشی بلاخره تو راه مدرسه یا راهنمایی و دبیرستان یکی سوار موتور یا ماشین یا حتی پیاده , اینقدر مریض هست که شلوارش رو جلوت بکشه پایین. وقتی  بزور اجازه می گیری که تا سر کوچه به بهانه خرید مداد و خودکار بری یک عاقله مردی جلوت ترمز می زنه و حرفهای رکیکی بهت می زنه که معنیش رو هم نمی دونی . تاکسی رو که دیگه نمی گم داستان هزارو یک شبه , خود راننده تاکسی چی ؟ - کاری به اکثریت این قشر زحمت کش ندارم- شاید هم پسر بالغ فلان دوست فامیلی که یواشکی یک جای خونه , خودت می دونی . تو خانه اگه حبست کرده باشند جوونیت زود گول دو تا دوست دارم رو می خوردی , اگه تو نوجونی با ذهن باز و اطلاعات کامل هم پا در راه مدرسه یا هر جا  بگذاری تو شلوغی- مکان ربطی نداره - دستمالی شدی .از هر کی می پرسی همینه . می تونی ازدواج کرده باشی , باز سر راه که با ماشین خودت می ری بچه ها رو بیاری از پنچری ماشینت بترسی وممکنه زنی باشی تو راه کار سوار اتوبوس , جدا, بازم موقع دادن پول به راننده به مچ و روی دستت هم رحم نکنن.ممکنه , وای خدایا مثال زیاده .

و ممکنه چهل ساله باشی , با زبون دراز و دوسال سابقه ورزش رزمی و در یک شهرک امن زندگی کنی می تونی من باشی یک کارگاه رو اداره کنی و مردهای گنده از اخمت بترسن ...- خودتون جای خالی رو پر کنید , ولی وقتی با قرار قبلی پیش باغبون میری تا گوجه ای که مادرت قولش رو گرفته بگیری یک دست میاد بین کتفات میشینه و تا کمرت میاد پایین و تو منجمد شدی چون این ترس را فراموش کرده بودی ,چون با یک تلفنت عذر باغبون را خواهند خواست ولی تو بر می گردی و خنده روغنی و بی دندون باغبان را می بینی و دوباره هشت ساله ای و پسر تازه بالغ همسایه دستت رو کشیده که ببره خونه شون و تو راه دستمالیت کرده  و تو فرار کردی و مادرت رو می خواهی و دستت جای خراش افتاده ولی سر راه پدر رو می بینی و می ترسی و نمی دونی چرا از پدر امن و مهربون و عزیزت می ترسی؟ شاید چون روت نمی شه به پدر بگی چی شده ؟و دوباره چهل ساله ای و داری می دوی خونه و خنده چرب و دندانهای کرم خورده باغبان راهمه اون چیزیه که  می بینی و می ترسی .